Pompeje u stóp Wezuwiusza

Pompeje to miasto, które zostało zniszczone przez wulkan, ale paradoksalnie przez to zniszczenie przetrwało do czasów współczesnych.

W tle Wezuwiusz

Informacje praktyczne na początek.

Pompeje zwiedziliśmy podczas pobytu w Neapolu (o wizycie w Neapolu możecie poczytać tutaj). Najprościej (i najtaniej) do Pompejów dojechać z Neapolu pociągiem circumvesuviana z dworca Garbialdi. Koszt biletu to kilka euro, podróż trwa około 30 minut, wysiadamy na stacji Pompei Scavi, a wejście na teren historycznego miasta znajduje się kilkadziesiąt metrów od dworca. Bilety wstępu kosztują 13 euro dla dorosłych i 7,50 euro dla dzieci. Nam jednak udało się wejść za darmo. Jak to możliwe? Otóż w pierwszą niedzielę każdego miesiąca wejście na teren Pompejów jest darmowe. W kasie otrzymamy za darmo także mapę miasta z zaznaczonymi najważniejszymi zabytkami oraz z podziałem na 9 regionów miasta. Przy kasach znajdują się ubikacje, przed wejściem można kupić coś do zjedzenia, napoje i owoce. Również na terenie Pompejów umiejscowiono ubikacje i restauracje (w kwietniu były jeszcze zamknięte). Warto ubrać wygodne buty (nie szpilki i nie japonki), zarezerwować sobie co najmniej pół dnia i zatopić się w historię tego miasta.

Rzeźby w Pompejach

Pompeje - co warto zobaczyć.

Pompeje zostały zniszczone po erupcji Wezuwiusza w 79 r. n.e. Miasto zostało zasypane przez pył wulkaniczny i paradoksalnie właśnie przez to zachowało się w tak dobrym stanie, do czasu prac archeologicznych, które rozpoczęto w XVIII wieku. Dziś możemy podziwiać antyczne miasto, ze swoimi uliczkami, budynkami, narzędziami czy freskami na ścianach. Tuż za głównym wejściem znajduje się Foro czyli Forum - centrum miasta, gdzie odbywały się główne uroczystości, tu handlowano i spotykano się. W pobliżu Forum zmagazynowano różnego rodzaju naczynia, używane przez mieszkańców, ich widok i ich ilość uświadamia nam ogrom tragedii, która miała tu miejsce prawie 2000 lat temu. Podążając wybrukowanymi uliczkami możemy trafić między innymi do miejskiej łaźni - Terme Stabiane, gdzie możemy podziwiać łaźnie damskie i męskie. Poza centrum miasta znajduje się Amfiteatr, który mógł podobno pomieścić 20 tys. osób, a w jego pobliżu trafimy na Nekropolię czyli rząd grobowców. Jednak spore wrażenie robi Ogród Uciekinierów - Orto dei Fuggiaschi, gdzie za szkłem znajdują się odlewy gipsowe ludzi, którzy zginęli w trakcie ucieczki przed żywiołem. Warto trafić także do Teatro Grande czyli Teatru Wielkiego, a w jego pobliżu znajdują się koszary gladiatorów. Po drugiej stronie miasta znajduje się Casa del Fauno - największy dom w Pompejach, który posiadał osobną jadalnię na każdą porę roku oraz Villa dei Mistrei, gdzie zachowały się na ścianach przepiękne freski.

Łaźnia dla kobiet

Nie tylko Pompeje.

To tylko niewielki wycinek tego, co można w Pompejach zobaczyć. Jeżeli ktoś chciałby zwiedzić całe miasto od A do Z, pewnie będzie potrzebował minimum 8 godzin. Zwiedzając Pompeje warto przyjrzeć się współczesnym rzeźbom, które znakomicie wkomponowały się w miasto. Ich autorem jest Polak - Igor Mitoraj. Znaczna część zabytków z Pompejów znajduje się w Muzeum Archeologicznym w Neapolu, a między Neapolem i Pompejami znajduje się Herkulanum, kolejne miasto zniszczone przez Wezuwiusza. Herkulanum, podobnie jak Pompeje, wpisane jest na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. Jeżeli chcecie odwiedzić to miejsce - to można to zrobić przy okazji wizyty na Wezuwiuszu - wysiadamy na tej samej stacji kolejowej - Ercolano - Scavi. 

Pompeje zrobiły na nas ogromne wrażenie, będąc na miejscu uświadamiamy sobie jaka tragedia dotknęła to miasto przed laty, ale dzięki temu dziś możemy bliżej poznać kulturę tych ludzi, ich codzienność i religię. Pompeje działają jak wehikuł czasu, musimy tylko zapomnieć o tłumie turystów i możemy rozkoszować się tym miejscem. 

Neapol - miasto na swoich prawach

Neapol to miasto wyjątkowe, pełne atrakcji, ale też z wieloma wadami, miasto, które rządzi się swoimi prawami.

Pierwsze wrażenie

Castel Nuovo

Nasz pierwszy kontakt z Neapolem to trasa taksówką z lotniska na Plac Garibaldi. W taksówce zetknęliśmy się z typowym mieszkańcem tego miasta, który w trakcie kierowania pojazdem czytał sms-y i rozmawiał z nami, mocno przy tym gestykulując. Dodatkowo taksówka jakoś nie mogła się zatrzymać na czerwonym świetle, wjechała w drogę jednokierunkową mimo zakazu wjazdu, no i dodatkowo głośno trąbiła. Po drodze mijaliśmy ulice, na których nie brakowało śmieci, taksówkarz pokazał nam również dzielnicę, którą upodobali sobie uchodźcy. Z takimi wrażeniami wysiedliśmy na środku ulicy i udaliśmy się w miejsce naszego noclegu. Centrum Neapolu okazało się głośne i zakorkowane, na pierwszy rzut oka, po prostu brzydkie. Na szczęście było to tylko pierwsze wrażenie, które zostawiliśmy na Piazza Garibaldi.

Uliczki Neapolu

Uliczki Neapolu

Po szybkim odświeżeniu ruszyliśmy na podbój Neapolu. Rozpoczęliśmy od Spaccanapoli, czyli uliczek położonych na Starym Mieście, pomiędzy Via Duomo a Via Toledo. Wąskie uliczki są pełne sklepików z różnymi figurkami, włoskimi makaronami, a także stoisk z pizzą czy słodkościami. Nas bardziej od pizzy zaskoczyły właśnie smaki słodkości. Zajadaliśmy się wielokrotnie sfogliatellą, cannolo i babą z lodami. Wąskie uliczki to także tłum ludzi, pędzące skutery i wiszące pranie między budynkami, ale zaczęliśmy dostrzegać w tym swoisty urok.  To także pierwsze zabytkowe miejsca, które odwiedziliśmy. Obowiązkowym punktem do zwiedzenia jest oczywiście neapolitańska Katedra, znajdująca się przy ulicy Via Duomo. W świątyni znajdują się między innymi relikwie Św. Januarego. Jak głosi legenda zakrzepła krew św. Januarego zebrana w dwie fiolki, trzy razy w roku zmienia się w ciecz. Jest to ogromne wydarzenie, nie tylko dla mieszkańców Neapolu. Spacerując uliczkami weszliśmy też do Bazyliki San Paolo Maggiore, kościoła Gesu Nuovo i znajdującego się tuż obok kościóła Santa Chiara, gdzie byliśmy akurat świadkami ceremonii ślubnej. Wieczór zakończyliśmy na Piazza Dante smakując lokalne wino.  

Słoneczna strona Neapolu

Neapol i Wezuwiusz

Kolejny dzień wycieczki po Neapolu pokazał nam inną stronę tego włoskiego miasta. Rozpoczęliśmy od spaceru, a właściwie wspinaczki ulicami w dzielnicy Vomero. Stąd spojrzeliśmy na Neapol z innej strony - jako miasto położone nad brzegiem morza z przepięknymi widokami na budynki, zatokę i oczywiście Wezuwiusza. Również spacer wzdłuż nadbrzeża przyniósł spokój, ciszę i słoneczne promienie na naszych twarzach. Dotarliśmy do Zamku dell`Ovo. Z zamkowych tarasów można podziwiać Neapol, pobliskie wysepki, a wstęp do zamku jest bezpłatny. Następnym miejscem, które zwiedziliśmy był Plac Plebiscytu czyli Piazza Plebiscito. To kolejny symbol Neapolu, to tutaj znajduje się Bazylika Św. Franciszka i Pałac Królewski. Kilkaset metrów dalej znajduje się Castel Nuovo - kolejna charakterystyczna budowla Neapolu. XIII - wieczny zamek charakteryzuje się ogromnymi basztami oraz fasadą pełną rzeźb, sprawiającą wrażenie jakby doklejoną do zamku. Tego dnia udało nam się pospacerować jeszcze popularną ulicą Via Toledo, przy której znajduje się mnóstwo sklepów oraz charakterystyczna Galeria Umberto I. Dzień zakończyliśmy oglądaniem Neapolu z wzgórza, na którym mieści się Castel Sant`Elmo.

Galeria Umberto I

Informacje praktyczne

Dojazd z lotniska w Neapolu jest bardzo prosty. Tuż przy lotnisku znajduje się przystanek Alibus, do centrum dojedziemy za 4 euro. Jednak my z lotniska, jak i na lotnisko jechaliśmy taksówką. Z przystanku "dorwali" nas kierowcy taksówek, a koszt transportu jest podobny - to 4 - 5 euro od osoby. Komunikacja miejska w Neapolu nie jest droga. Za 24-godzinny bilet trzeba zapłacić 3,50 euro, możemy całą dobę korzystać z metra, autobusów miejskich, a także z funicolare, czyli kolejki miejskiej, która ułatwi nam pokonanie górskich terenów Neapolu. Jedzenie też nie jest stosunkowo drogie - za pizzę zapłacimy około 4-5 euro, za butelkę lokalnego wina 5-7 euro. Jedliśmy pizzę w słynnej Pizzerii da Michele (to tu Julia Roberts zajadała się pizzą w filmie "Jedz, módl się, kochaj"), a także w Pizzerii Di Matteo, gdzie z kolei stołował się m.in. Bill Clinton. Zwiedzaliśmy także Pompeje, Sorrento i Positano, ale relacje z tych wycieczek w kolejnych wpisach. 

Katedra Neapolitańska

  Neapol jest wyjątkowym miastem, ma swoją specyfikę. Jest głośne, miejscami brudne, zaśmiecone. W pierwszej chwili głowa może boleć od klaksonów samochodów, od pędzących wszędzie skuterów. Jednak Neapol można polubić, podziwiać i cieszyć się spędzoną tam chwilą. Na pewno warto je zobaczyć.